استئوكندروز كمریكی از شایعترین بیماریهای ستون فقرات است.
با تغییر شکل بافت غضروف مهره ها مشخص می شود.
تا زمانی که مهره ها سالم باشند ، ستون فقرات قابل انعطاف و متحرک است.
اگر شرایط بدتر شود ، دیسک های بین مهره ای خاصیت ارتجاعی خود را از دست داده و شروع به خشک شدن می کنند.
در نتیجه ، بیماران دچار درد شدیدی در ناحیه کمر می شوند.
چیست؟
هنگامی که تغییرات دیستروفیک-تخریبی در بافتهای مهره ها ظاهر می شود ، به تدریج فرو می ریزند. اگر عمدتاً مهره های واقع در ناحیه کمر تحت تأثیر قرار گیرند ، در این صورت استئوکندروز ستون فقرات کمر تشخیص داده می شود.
تظاهرات بالینی
در استئوکندروز ، بافت غضروف مهره ها شروع به از دست دادن رطوبت می کند ، خاصیت ارتجاعی دیسک های بین مهره ای خراب می شود. با گذشت زمان ، ارتفاع بین مهره ها کاهش می یابد. تحت بار بیشتر ، حلقه فیبری شروع به ترک می کند ، دیسک بین مهره ای بیرون می زند.این منجر به خاراندن انتهای عصب و ظاهر شدن درد می شود.
در صورت عدم وجود درمان کافی ، استئوکندروز پیشرفت می کند. دیسک های بین مهره ای سفت می شوند ، خصوصیات بالشتی آنها خراب می شود. رشد روی بافت استخوانی مهره ها ایجاد می شود که به انتهای عصب فشار می آورد. به همین دلیل ، بیماران دائماً درد می کنند.
مدارج و طبقه بندی
متخصصان 4 درجه از استئوکندروز ستون فقرات را تشخیص می دهند:
- روند تخریب دیسک های بین مهره ای آغاز می شود ، علائم بیماری خفیف است ، احساس سوزش ، سوزن سوزن شدن ، درد فقط پس از اعمال جسمی ظاهر می شود. بیماران در مورد ظاهر کمردرد صحبت می کنند ، گاهی اوقات به سمت باسن تابش می کنند.
- به تدریج فاصله بین مهره ها کاهش می یابد و آنبولوس فیبروزوس شروع به فروپاشی می کند. دیسک های بین مهره ای فشرده می شوند ، از مرزهای فیزیولوژیکی فراتر می روند ، به ریشه های عصبی فشار وارد می شود. بیماران از درد ملموس شکایت دارند ، که در روند راه رفتن به باسن ، ران و پاها داده می شود. علاوه بر درد ، احساس سوزش ، سردی نیز ممکن است.
- حلقه های فیبری از بین می روند و در حین معاینه ، بیماران دیسک های فتق شده را فاش می کنند. بدون توجه به بار ، درد به طور مداوم آزار می دهد.
- خروجی استخوان از مهره ها قابل مشاهده است. غضروف آتروفی می کند ، حرکت برای بیمار دشوار می شود. در نتیجه ، ستون فقرات کمر تحرک و انعطاف پذیری خود را از دست می دهد و بیمار از کار می افتد.
| آنها استئوكندروز را بر اساس نوع سیر بیماری طبقه بندی می كنند: | |
|
|
کارشناسان دوره استئوکندروز زیر را تشخیص می دهند:
- اولین؛
- تشدید بهبود تثبیت
- .
بسته به مرحله بیماری ، ماهیت تغییر شکل و شدت علائم بیماری ، درمان انتخاب می شود.
کد ICD 10
مطابق با طبقه بندی بین المللی بیماری ها ، به استئوکندروز ستون فقرات کد M42 اختصاص داده شده است. به طور جداگانه ، استئوکندروز نوجوانان (M42. 0) ، بزرگسالان (M42. 1) و مشخص نشده (M42. 9) وجود دارد.
شیوع و اهمیت
ناحیه کمر بیش از سایر قسمتهای ستون فقرات مستعد ابتلا به استئوکندروز است. این به دلیل افزایش بار در این قسمت است ، زیرا باید وزن بدن را تحمل کند. با یک کرست عضلانی ضعیف ، وضعیت دیسک های بین مهره ای به سرعت شروع به خراب شدن می کند ، آنها از بین می روند.
در بیشتر مواقع ، افرادی که از مرز 30 سال عبور کرده انداز استئوکندروز ستون فقرات کمر رنج می برند. اگرچه در بیماران جوانتر نیز مشاهده می شود. تقریباً 80٪ بیمارانی که با شکایت از درد در ناحیه کمر به پزشکان مراجعه می کنند ، مبتلا به استئوکندروز هستند.
معاینه بیماران بالای 40 سال نشان داد که بیشتر آنها تغییرات مشخصی در دیسک های بین مهره ای دارند. اما در صورت عدم وجود تظاهرات بالینی ، فرد بیمار محسوب نمی شود.
در صورت عدم وجود درمان کافی ، بیماری پیشرفت می کند. در اشکال فراموش شده منجر به ناتوانی بیمار می شود.
عوامل خطر و علل
غالباً نمایندگان این قبیل مشاغل با استئوکندروز روبرو می شوند: برنامه نویسان ، کارمندان ادارات ، سازندگان ، محرک ها ، پیشخدمت ها ، راننده.
عوامل خطر ، در صورت وجود احتمال گسترش استئوكندروز ، افزایش می یابد:
- اضافه وزن
- رژیم غذایی ناسالم؛
- مشکلات وضعیت بدنی استعداد ژنتیکی
- کمبود خواب؛
- استرس مکرر ؛
- هیپوترمی مداوم ؛
- برای مدت طولانی باید در یک موقعیت ناراحت کننده باشد.
- فعالیت بدنی کم.
دلایل توسعه استئوكندروز ستون فقرات كمر عبارتند از:
- فرآیندهای پیری طبیعی بدن ؛
- مشکلات متابولیکی ؛
- صدمات کمر ؛
- مشکلات کمر ؛
- صافی کف پا
- فعالیت بدنی شدید ، به عنوان مثال ، وزنه برداری.
- مشکلات مفاصل ستون فقرات (آرتریت روماتوئید).
- بیماریهای غدد درون ریز ؛
- مشکلات دستگاه گوارش و قلب و عروق.
برخی از متخصصان معتقدند كه تمایل به ایجاد استئوكندروز در سطح ژنتیك منتقل می شود.
پیامدها
تغییر در بافت غضروفی واقع شده در بین مهره هامنجر به وخیم شدن آنولوس فیبروزوس و ظهور فتق می شود. بیماران شروع به شکایت از درد شدید در ناحیه کمر می کنند ، که به عضلات گلوتئال ، ران و پایین پاها تابش می کند. اما این تنها عارضه احتمالی استئوكندروز نیست.
تحریک طولانی مدت عصب نخاع منجر به التهاب می شود.بیماران دچار سیاتیک کمر می شوند.
با استئوکندروزممکن است سیاتیک ایجاد شود(التهاب عصب سیاتیک). این بیماری منجر به درد شدید ، بی حسی کمر ، پاها می شود. بیماران شروع به راه رفتن می کنند و به یک طرف خم می شوند. این باعث انحنای بیشتر ستون فقرات و تخریب بیشتر دیسک های بین مهره ای می شود.
استئوكندروز باعث بی ثباتی مهره ها می شود. ناحیه کمر تحت تأثیر وزن بدن شروع به حرکت از ناحیه خاجی می کند. در زنان ، چنین بی ثباتی باعث ایجاد مشکلات مربوط به اندام های داخلی می شود (رحم ، تخمدان ها ، زائده ها رنج می برند) ، در مردان - با قدرت.
وقتی دیسک های بین مهره ای از بین می روند، خونرسانی به نخاع مختل می شود، جابجایی مهره ها منجر به میلوپاتی فشاری می شود.
سندرم Cauda equina خطرناک ترین عارضه محسوب می شود. این واقعیت است که ریشه های عصبی تحت تأثیر قرار می گیرند. در موارد شدید ، استئوكندروز باعث پارسی اندام تحتانی یا فلج هر دو پا می شود.
اگر در هنگام بروز اولین علائم ، با پزشک مشورت کنید و نیازی به درمان را نادیده نگیرید ، می توان از پیشرفت عواقب منفی جلوگیری کرد.
علائم
استئوكندروز بلافاصله ظاهر نمی شود. در مراحل اولیه بیمار درد و ناراحتی ندارد. معمولاً شکایات با پیشرفت بیماری به مرحله 2 ظاهر می شوند.
علائم اصلی استئوکندروز کمر شامل:
- درد کمر که با پیشرفت بیماری بدتر می شود.
- اختلال در تحرک: مشکلات هنگام خم شدن ، چرخش به وجود می آیند ، احساسات هنگام تغییر وضعیت بدن توسط بیماران به عنوان "شوک الکتریکی" توصیف می شود ، درد در بسیاری از آنها به ساق پا تابیده می شود.
- تغییر در حساسیت اندام ها ، که در برابر آسیب به ریشه های عصبی ظاهر شد ، در منطقه آسیب دیده احساس سوزش ، بی حسی ، خزش خزنده ، سوزن سوزن شدن وجود دارد.
- ضعف عضلانی ، کمبود رفلکس تاندون.
- افت دمای محلی ؛
- افزایش تعریق ؛
- رنگ پریدگی ، خشکی پوست در منطقه مشکل
- اختلالات ادرار ، اختلال عملکرد جنسی (در استئوکندروز شدید).
بعضی از بیماران دچار اسپاسم رگهای عبوری از پاها هستند. اما علائم فقط به شکل حاد استئوکندروز بیان می شود. تشدید می تواند به طور ناگهانی با هیپوترمی ، حرکت ناجور یا پس از یک فعالیت بدنی شدید شروع شود.
کدام پزشک معالجه می کند؟
اگر کمر درد دارید ، بایدبه یک متخصص ارتوپد و مغز و اعصاب مراجعه کنید. معاینه وضعیت عصبی بیمار را ارزیابی می کند ، نحوه عملکرد ستون فقرات را بررسی می کند. پزشکان همچنین وضعیت عضلات کمر و گلوتئال را ارزیابی می کنند.
برای متخصصین باتجربه ، یک معاینه کافی است تا بتوان تشخیص اولیه را ایجاد کرد. اما برای تأیید آن ، بیمار به تشخیص سخت افزار فرستاده می شود.
روشهای تشخیصی
ساده ترین و در دسترس ترین روش برای تشخیص استئوكندروزرادیوگرافیاست. اما برای بدست آوردن تصویر دقیق تر ، رایانه یا تصویربرداری تشدید مغناطیسی تجویز می شود.
MRIامکان بررسی وضعیت ستون فقرات را با حداکثر دقت ممکن می کند. در واقع ، در طی مراحل ، لایه به لایه تصاویر منطقه مشکل گرفته می شود.
درمان
بسته به شرایط بیمار ، مرحله استئوكندروز و تظاهرات بالینی بیماری ، تاكتیكهای درمانی توسط پزشك انتخاب می شوند.
پزشک ممکن است تجویز کند:
- دارو درمانی، داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی ، داروهای هورمونی ، مسکن انتخاب می شوند.
- انسداد دارو، داروهای مسکن ، داروهای هورمونی به ناحیه آسیب دیده یا عضلات واقع در اطراف مهره مشکل تزریق می شوند ، که تقریباً بلافاصله التهاب را تسکین می دهند و درد را از بین می برند.
- درمان دستی ، ماساژ ، فیزیوتراپی، توصیه می شود پس از توقف مرحله حاد بیماری ، با کمک فیزیوتراپی می توانید اثربخشی درمان دارویی را افزایش دهید.
- ژیمناستیک پزشکی؛
- طب سوزنی.
عملیات مورد نیاز در موارد پیشرفته. مداخله جراحی در شرایطی تجویز می شود که درمان محافظه کارانه نتایج مورد انتظار را به همراه نداشته باشد.
نتیجه گیری
با پیشرفتتغییرات دیستروفی تخریب در بافت غضروف ستون فقرات کمر ، استئوکندروز تشخیص داده می شود. در اشکال پیشرفته ، این بیماری می تواند علاوه بر ایجاد درد شدید مداوم ، منجر به پارسی ، فلج اندام تحتانی شود.
- با ظهور کمردرد می توانید به توسعه استئوکندروز مشکوک شوید. با پیشرفت بیماری ، درد به طور قابل توجهی افزایش می یابد ، کمر تحرک خود را از دست می دهد.
- بسته به میزان تخریب دیسک های بین مهره ای4 مرحله بیماری وجود دارد.
- این تشخیص بیشتر در افراد پس از 30 سال انجام می شود. تقریباً 80٪ بیمارانی که به دلیل کمر درد به پزشکان مراجعه می کنند ، مبتلا به استئوکندروز هستند.
- کسانی که سبک زندگی غیرفعال دارند مستعد ابتلا به استئوکندروز هستند، برای مدت طولانی در وضعیت غیر طبیعی قرار دارند و مکرراً بار اضافی جسمی را تجربه می کنند.
- علائم اصلی استئوکندروزیس درد و اختلال در تحرک کمر است.
- به دلیل تخریب دیسک های بین مهره ای در ستون فقرات کمر ، بیماران دچار مشکلات پا می شوند.
- در صورت عدم درمان ، درد تشدید می شود ، درد سیاتیک ، بی ثباتی مهره ها ، میلوپاتی فشاری ممکن است ایجاد شود. در موارد پیشرفته ، اندام تحتانی را فلج می کند.
- در صورت بروز دردلازم است با متخصص مغز و اعصاب و ارتوپد مشورت کنید. بیمار برای اشعه ایکس ، توموگرافی کامپیوتری یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی فرستاده می شود.
- بسته به شرایط ، برایدارو ، انسداد ، ماساژ ، درمان دستی ، فیزیوتراپی ، تمرینات فیزیوتراپی یا جراحی تجویز می شود.