کشش بیش از حد عضلات کمر باعث ناراحتی و درد زیادی می شود. استئوکندروز ، که باعث نقض ساختار مهره ها و دیسک های بین مهره ای می شود ، منجر به فشار جدی در انتهای عصب می شود. اغلب ، آسیب شناسی با کاهش گردش خون همراه است ، که باعث ایجاد اختلال در تغذیه مغز و اندام های داخلی می شود.
استئوكندروز - چیست؟
استئوكندروز نوعی بیماری عود كننده است كه به صورت مزمن اتفاق می افتد و همراه با تخریب مهره ها با دیسک های بین مهره ای است. بافت های آنها آشفته است ، که با تغییر شکل بعدی باعث کاهش درجه الاستیسیته آنها می شود. در فضای بین مهره ای به تدریج کاهش می یابد. این باعث از بین رفتن ثبات ستون فقرات در مناطق توسعه پاتولوژی می شود.
روند تخریب بافت پاتولوژیک در پس زمینه انتهای عصب نیش خورده رخ می دهد ، که از ناحیه ای قرار دارد که نخاع واقع شده است. در نتیجه ، عضلات کمر در تنش مداوم قرار دارند. در چنین شرایطی ، بیماران از درد در پشت و سایر علائم شکایت دارند.
بر اساس ویژگی های محلی سازی ساختارهای ستون فقرات ، که توسط تغییرات تخریب پوشانده شده است ، انواع گردن رحم ، قفسه سینه و لومبوساکرال از روند آسیب شناسی متمایز می شوند. علامت اصلی توسعه استئوكندروز درد است ، كه شدت و شدت آن معمولاً در هنگام اعمال جسمی افزایش می یابد.
همچنین سفتی در حرکت وجود دارد. علاوه بر این ، تصویر بالینی با وجود نشانه هایی از نوع مهره ای - سردرد ، تغییر فشار خون ، بدتر شدن عملکرد بینایی ، شنوایی و غیره مشخص می شود.
سازوکار توسعه
توسعه استئوكندروز با این واقعیت همراه است كه هسته پالپوسوس شروع به از دست دادن كیفیت های آب دوست خود می كند. این ساختار نیمه مایع شامل الیاف بافت همبند و کندرویتین ، یک ماده ژلاتینی است. در روند توسعه بدن انسان و رشد آن ، روند کاهش بستر عروقی در دیسک های بین مهره ای به طور فعال در حال انجام است. مواد مغذی به صورت پراکنده عرضه می شوند ، که خود را در تثبیت خود به خود غلظت نشان می دهد. این ویژگی دلیل مشکلات در ترمیم کامل غضروف هایی است که آسیب دیده یا فشار زیادی به ستون فقرات وارد شده است.
به دلیل نقض در زمینه هورمونی و تغذیه انسان ، ناهنجاری های پاتولوژیک چشمگیرتر می شوند. بافت غضروف کمبود مواد مغذی لازم برای رشد طبیعی آن را شروع می کند. بنابراین ، اختلالات به شکل زیر ظاهر می شوند:
- کاهش قدرت و کشش ؛
- به پارامترهای سازگاری و خصوصیات پیکربندی تغییر می کند.
در برابر صاف شدن دیسکهای بین مهره ای ، تشکیل ترکهای شعاعی در حلقه های رشته ای ایجاد می شود. در نتیجه ، فاصله بین مهره ای کاهش می یابد و مفاصل وجهی شروع به جابجایی می کنند. با گذشت زمان ، تغییرات پاتولوژیک انواع بافت پیوندی مربوط به حلقه ها و رباط های فیبری را پوشش می دهد.
با تجزیه بافت ها توسط سیستم ایمنی بدن ، مقادیر بیشتری ایمونوگلوبولین تولید می شود. این توسعه روند التهاب آسپتیک را تحریک می کند ، ادم در ناحیه ای که مفاصل وجه واقع شده است تشکیل می شود. آنها همچنین به بافت های نرم مجاور گسترش می یابند.
به دلیل کشش کپسول های مفصلی ، دیسک های بین مهره ای توانایی خود را در رفع مهره ها از دست می دهند. چنین بی ثباتی در موقعیت ساختار ستون فقرات خطرات ناشی از نیشگون گرفتن ریشه های عصبی یا فشار دادن رگ های خونی را افزایش می دهد. این ویژگی به عنوان مثال برای استئوکندروز گردنی که با علائم کلامی شدید همراه است ، معمول است.
علل بیماری
با کاهش تن عضلات اسکلتی ستون فقرات ، وضعیت دیسک های بین مهره ای می تواند بدتر شود. به دلیل کار غیر منطقی و نامتقارن عضلات ، با حفظ طولانی مدت موقعیت غیر فیزیولوژیکی بدن ، تخریب بافت های غضروفی می تواند رخ دهد. این تخلف نتیجه پوشیدن کیسه های سنگین روی یک شانه ، استفاده از تشک های نرم و بالش های بلند است.
روند تخریب دیسک های بین مهره ای به دلیل عملکرد تعدادی از عوامل منفی از طبیعت خارجی و داخلی تسریع می شود. این موارد عبارتند از:
- اختلالات در مکانیسم غدد درون ریز و اختلالات متابولیکی.
- آسیب شناسی از نوع عفونی ، از جمله به صورت مزمن.
- آسیب به ستون فقرات به شکل شکستگی فشاری ، کوفتگی ؛
- هیپوترمی منظم و طولانی مدت بدن ؛
- بیماری های سیستمیک و دژنراتیو-دیستروفیک - نقرس ، پسوریازیس ، آرتریت روماتوئید ، پوکی استخوان ، آرتروز ؛
- سیگار کشیدن و سو abuse مصرف الکل ، که باعث اختلال در سیستم عروقی می شود ، گردش خون را مختل می کند و کمبود مواد مغذی را در غضروف ها تحریک می کند.
- رشد جسمی ناکافی ، مشکلات وضعیت بدن ، صافی کف پا - این نقایص باعث افزایش بار ستون فقرات می شود ، زیرا استهلاک ناکافی است.
- چاقی؛ استعداد ژنتیکی
- قرار گرفتن در معرض استرس منظم.
علائم
اصلی ترین علامت استئوکندروزیس هر محلی (دهانه رحم ، توراکس یا لومبوساکرال) سندرم درد است. با عود ، درد نافذ است و به مناطق مجاور بدن تابش می کند. حتی با کمی حرکت تشدید می شود. این بیمار را مجبور می کند تا تنه را در موقعیت اجباری قرار دهد تا ناراحتی و درد را به حداقل برساند:
- همراه با استئوکندروز گردنی ، ترجیح داده می شود نه یک سر ، بلکه کل بدن را بچرخانید.
- هنگامی که شکل قفسه سینه بیماری وجود دارد ، نفس کشیدن برای بیمار دشوار است و بنابراین ، برای کنار گذاشتن درد حاد قفسه سینه ، او سعی می کند عمق و فرکانس تنفس را به حداقل برساند.
- در بیمارانی که از نوع کمری بیماری دارند ، هنگام نشستن ، عصب قرار گرفتن در محل نخاع ، هنگام نشستن ، قرار گرفتن در حالت ایستاده ، حرکت ، مشکل ایجاد می شود.
به طور معمول ، بیماران از وجود درد کسل کننده ، مداوم و احساس سفتی در حرکات صبح بعد از بیدار شدن شکایت دارند. در این مورد ، تشخیص افتراقی برای کمک به از بین بردن خطرات ایجاد میوزیت ناشی از التهاب عضلات اسکلتی نخاع یا آرتروز ضروری است.
درد و درد ناشی از فشار جبرانی در بافت های عضلانی رخ می دهد. این شرایط برای ایجاد ثبات در ناحیه حرکت نخاعی ضروری است. درد مداوم خفیف تا متوسط می تواند همراه با کشش قابل توجه دیسک بین مهره ای باشد و در اثر تغییرات التهابی آسپتیک ایجاد شود.
استئوكندروز موضعی جداگانه با علائم خاصی مشخص می شود:
- با استئوکندروز گردنی ، درد در ناحیه گردنی ، در اندام فوقانی احساس می شود. درد در سر و بی حسی انگشتان مشاهده می شود. اگر این بیماری به شکل جدی خود را نشان دهد ، ممکن است نیشگون گرفتن شریان مهره ای رخ دهد. در این حالت ، بیمار شروع به شکایت از وخامت قابل توجه در سلامتی می کند.
- موضع قفسه سینه با درد حاد و درد در پشت آشکار می شود ، سندرم درد احشایی در ناحیه قلب ، هیپوکندریوم راست و شکم وجود دارد. بیماران از بی حسی ، پارستزی پوست ، تنگی نفس ، کرانچ در مهره ها شکایت دارند.
- بیماران مبتلا به استئوکندروز کمر از درد در کمر و اندام تحتانی هنگام افزایش حرکت شکایت دارند. اغلب ، اختلالات در عملکرد سیستم ادراری تناسلی ، مشکلات قدرت مرد و اختلال عملکرد تخمدان تشخیص داده می شود. در طول بهبودی ، درد ممکن است کاهش یابد. با این حال ، تأثیر یک عامل تحریک کننده منجر به تجدید آن می شود.
- وقتی استئوکندروز مخلوط خود را نشان داد ، علامت شناسی می تواند همزمان در چندین ناحیه ظاهر شود. این وضعیت با سیر شدیدتر بیماری مشخص می شود.
لازم به یادآوری است که جابجایی مهره ها و تشکیل استئوفیت ها باعث فشرده سازی شریان مهره ای می شود. مغز را تغذیه می کند ، سلولهای آن را با یک عنصر اکسیژن فراهم می کند. هنگام فشردن ، غذا محدود می شود و بنابراین بیمار در هماهنگی ، سردرد ، وزوز گوش و فشار خون شریانی دچار مشکل می شود.
در صورت عدم درمان عواقب
دلیل سیر پیچیده استئوکندروز ، تشکیل نسبتاً سریع فتق در دیسک های بین مهره ای است. شکل ظاهری آنها با جابجایی ساختار مهره در جهت خلفی همراه است. این باعث پارگی رباط خلفی از نوع طولی می شود ، که منجر به بی ثباتی موقعیت دیسک ، بیرون زدگی بخشهای جداگانه آن در ناحیه کانال نخاع می شود. پارگی فتق زمانی رخ می دهد که دیسک با هسته پالپوسوس به ناحیه کانال نفوذ کند.
هنگامی که ناهنجاری های پاتولوژیک در ساختار مهره ها ظاهر می شود ، پشت مغز شروع به فشار می کند ، بیمار دچار میلوپاتی دیسکوژنیک می شود. علامت گذاری این بیماری با بی حسی و ضعف در برخی از گروه های عضلانی اندام فوقانی و تحتانی همراه است. پارسیس ، آتروفی عضلات و رفلکس های تاندون آشکار می شوند. در برخی موارد ، تخلیه مثانه و روده ها مشکلاتی دارد.
دیسک های فتق شده با فشار دادن عروق تأمین کننده نخاع خطرناک هستند. نتیجه این آسیب شناسی تشکیل مناطق ایسکمیک است ، جایی که سلول های عصبی دچار آسیب و مرگ شده اند. تظاهرات یک اثر عصبی در نقص عملکرد حرکتی ، کاهش درجه لمس و اختلال تروفیک بیان می شود.
عیب یابی بیماری
تشخیص اولیه بر اساس شکایات و علائم بیمار انجام می شود. این متخصص وضعیت ستون فقرات را در موقعیت های مختلف بررسی می کند و پیشنهاد می کند بیمار در حالت استراحت یا حرکت باشد. در مرحله بعدی ، بیمار به سمت تشخیص آزمایشگاهی هدایت می شود ، که به شما کمک می کند تا تشخیص را روشن یا رد کند.
روشهای تحقیق کاربردی عبارتند از:
- رادیوگرافی- بررسی کاملی از ستون فقرات با ارزیابی وضعیت مهره ها ، اختلالات موجود به صورت رشد و انحناها را فراهم می کند. متخصص قادر خواهد بود فواصل نوع مهره ای ، وضعیت سوراخ ها را تعیین کند. برای شناسایی دقیق استئوكندروز ، موضعی در ناحیه قفسه سینه یا دهانه رحم ، معاینه با اشعه ایكس در دو مرحله انجام می شود. در مرحله اول ، بیمار به پهلو دراز می کشد ، و در مرحله دوم ، به طور مستقیم به پشت خود است. روش توموگرافی با استفاده از MRI یا CTتصویر اعصاب و سیستم عروقی را نشان می دهد. MRI به شناسایی علائم بسیاری از بیماری های ستون فقرات و محل آسیب کمک می کند. با CT ، فتق تجسم می یابد ، انحرافات احتمالی در ساختار ستون فقرات مشخص می شود.
- معاینه آزمایشگاهیبرای ارزیابی وضعیت خون و پارامترهای اصلی آن. به شما اجازه می دهد تا تشخیص را مشخص کرده و احتمال ایجاد بیماری های همزمان را تعیین کنید.
در بسیاری از موارد ، در نتیجه معاینات ، پزشکان وجود برخی از بیماری های زمینه ای را تشخیص می دهند که به طور بالقوه برای عوارض آنها خطرناک است. ما در حال صحبت کردن ، به عنوان مثال ، در مورد فتق ، بیرون زدگی ، رادیکولیت. تشخیص صحیح مشکلات به درمان موثر پوکی استخوان کمک می کند. در همان زمان ، بیماری خود در مراحل اولیه رشد به عنوان علائم بیماری های دیگر پنهان می شود.
فرایند درمانی
استئوكندروز به صورت محافظه كارانه یا با جراحی درمان می شود. این انتخاب بستگی به شدت شرایط ، غفلت از آن ، سطح خراب شدن بافت ، علل وقوع آن دارد.
لازم به یادآوری است که بهبود کامل استئوکندروز امکان پذیر نیست ، زیرا هیچ دارویی برای کمک به ترمیم کامل دیسک ها و مهره ها وجود ندارد. اثر درمانی بر مهار روند تخریب و افزایش مدت زمان و ثبات بهبودی متمرکز است.
برای درمان علامتی ، از محافظ های کندرو استفاده می شود که بر پایه سولفات کندرویتین یا گلوکوزامین است.
بر اساس آزمایشات طولانی مدت ، اثربخشی فرآیند درمانی با استفاده از محافظان غضروف از نظر بالینی تأیید شده است. اگر این وجوه را به مدت طولانی از 3 ماه استفاده کنید ، بازسازی جزئی غضروف و سایر عناصر نوع اتصال - دستگاه رباط-تاندون ، بورس وجود دارد.
تجمع گلوکوزامین و کندرویتین در ناحیه دیسک بین مهره ای منجر به بروز اثرات ضد درد ، ضد ورم و ضد التهاب می شود. بنابراین ، یک فرصت واقعی برای بهینه سازی دوز NSAID ها ، داروهای گروه گلوکوکورتیکواستروئیدها ، شل کننده های عضلانی وجود دارد. می توانید روی کاهش بار دارو روی بیمار حساب کنید.
اثر محافظهای غضروفی توسط قاعده مصرف آنها تعیین می شود. در غیر این صورت ، نتیجه ای حاصل نخواهد شد. همچنین بی اثر بودن در درمان استئوکندروز درجه 3 همراه با تخریب قابل توجه غضروف ثبت شده است.
برای تسکین درد می توان از گروه های دارویی زیر استفاده کرد:
- داروهای ضد التهاب غیر استروئیدیبه از بین بردن اختلالات التهابی در بافت های نرم که ناشی از جابجایی مهره ها هستند کمک می کند. NSAID ها در کاهش درد ، تورم و سفتی مثر هستند.
- به معنای گروه گلوکوکورتیکواستروئید- معمولاً از انسداد همراه با ماده بی حس کننده استفاده می شود. آنها قادر به تسکین درد ، بازیابی مکانیسم ایمنی بدن و ایجاد اثر ضد ترشح هستند.
- شل کننده های عضله.به دلیل گیر انداختن عصب در مبارزه با اسپاسم عضلات موثر هستند. آنها به شل شدن عضلات اسکلت کمک می کنند و رفلکس های نوع نخاع چند سیناپسی را با اثر ضد اسپاسم مسدود می کنند.
- درمان های خارجی با اثر گرم شدن.تحریک گیرنده های بافت زیرپوستی با فعال شدن جریان خون توسط ژل ها و پمادهای خاص تأمین می شود. این داروها اثرات ضد درد و ضد ورم دارند.
با استفاده از دستگاه های پزشکی برای فعال سازی جریان خون ، می توان علائم نوع مهره ای ، که در نتیجه محلی سازی آسیب شناسی در ناحیه گردن رحم یا قفسه سینه ظاهر می شود ، از بین برد. نوتروپیک ها و داروهای بهبود گردش خون نیز تجویز می شوند. در برخی موارد ، ممکن است لازم باشد از داروهای ضد افسردگی و همچنین داروهای ضدتشنج استفاده کنید.
در طی درمان استئوكندروز ، از فیزیوتراپی نیز استفاده می شود. روشهای UHF درمانی ، مغناطیس درمانی ، لیزر درمانی ، رفلکسولوژی ، ماساژ ، ورزش درمانی ، هیرودوتراپی و همچنین شنا و یوگا را می توان تجویز کرد. اگر درمان محافظه کارانه بی نتیجه باشد ، این عمل با استفاده از میکرودیسکتومی ، ارزش گذاری دیسک سوراخ ، بازسازی لیزر یا جایگزینی ایمپلنت انجام می شود.